Rytmem zatokowym określa się w medycynie normalny, prawidłowy rytm serca mierzony podczas badania EKG (elektrokardiograficznego). Rytm zatokowy ma pewne cechy charakterystyczne, dzięki czemu podczas badania można go bardzo łatwo rozpoznać.
Podczas badania EKG mierzy się zazwyczaj 6 odrębnych fal, które określa się kolejnymi literami alfabetu- P, Q, R, S, T i U. Fale te mierzone są w określonej kolejności, ze względu na ich wielkość oraz czas oddziaływania. Znane są ogólne normy wartości każdej z tych fal, które pozwalają określić czy serce pracuje prawidłowo. Jeśli podczas badania zaobserwowane zostaną jakiekolwiek odstępstwa od normy, istnieje ryzyko rozwijającej się choroby serca lub innych zaburzeń zdrowotnych.
Rytm zatokowy zwykle waha się między 60 a 100 uderzeniami na minutę. Zawsze przed każdym zespołem QRS podczas badania, pojawia się załamek P, który musi dostosować się do zespołu. Zespół PR, zwykle występuje w odstępach od 120 do 200 uderzeń na minutę. Jeśli rytm zatokowy jest prawidłowy, impulsy elektryczne z węzła zatokowo ? przedsionkowego, są przekazywane do węzła przedsionkowo ? komorowego, wywołując skurcz obu przedsionków. Natomiast, impulsy z węzła przedsionkowo ? komorowego, są odpowiedzialne za wywołanie skurczy komór. W rytmie zatokowym nie pojawiają się żadne zespoły fal, np. PQRST, które świadczą o zaburzeniach w rytmie serca, głównie bradykardii lub tachykardii. Należy pamiętać, że rytm zatokowy nie wyklucza zagrożenia ostrym zawałem serca. W takich przypadkach konieczna jest dodatkowa ocena fal ST i QT.