Ketoza to stan, w którym przetwarzanie składników odżywczych na energię odbywa się tylko dzięki obecności tłuszczów. Podczas ketozy, w organizmie występuje bardzo niskie stężenie węglowodanów we krwi i nie mogą być one wykorzystywane, jako energia. Kiedy dojdzie do takiego zaburzenia, organizm do wytworzenia energii wykorzystuje odkładane w zapasie białka oraz tłuszcze. Ketoza rozwija się w wyniku długotrwałego głodu, wymiotów oraz diety bogatej w tłuszcze natomiast ubogiej w węglowodany. Czasami ketoza może się rozwinąć, jako efekt zaburzeń w poziomie hormonów, które są odpowiedzialne za metabolizm cukrów u chorych na cukrzycę.
Wysoki wskaźnik kwasów tłuszczowych w wątrobie pobudza związki ketonowe (acetylooctan i beta- hydroksymaślan), które następnie przedostają się do krwiobiegu. Niektóre z acetylooctanów zamieniają się w aceton (inne ciało ketonowe) i znajdują się głównie w płucach, co powoduje widoczne problemy z oddychaniem.
Jedyną przydatną funkcją wytworzenia się ciał ketonowych jest to, że mogą być
one wykorzystywane przez tkanki organizmu do produkcji energii. W tym przypadku,
nawet mózg, który do wytwarzania energii używa jedynie glukozy, może użyć do
tego ciał ketonowych.
Cukrzyca wynika z braku odpowiedniej ilości insuliny- hormonu produkowanego
przez trzustkę. Normalnie, insulina działa na zasadzie ograniczenia
przekształcania aminokwasów, znajdujących się w białkach mięśniowych, na glukozę
w wątrobie i powstrzymania pobudzenia kwasów tłuszczowych w tkankach
tłuszczowych. W momencie, gdy te procesy nie zachodzą, we krwi zaczynają się
pojawiać ciała ketonowe oraz nadmiar cukrów. Jeśli ketoza nie jest kontrolowana,
może z czasem doprowadzić do śpiączki cukrzycowej, kwasicy ketonowej, a nawet do
śmierci.