Wścieklizna jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego wywoływaną przez wirusy
z rodziny Rabdowirusa i Lyssavirusa. Jest jedną z najstarszych i
najpoważniejszych chorób w historii medycyny. We wściekliźnie dochodzi do
zakażenia układu nerwowego i mięśniowego. Kiedy wirus dostaje się do nerwów za
pośrednictwem włókna nerwowego bezmielinowego, już nic nie jest w stanie mu
zaszkodzić. Wścieklizna rozprzestrzenia się po całym ośrodkowym układzie
nerwowym przy pomocy aksoplazmy i obejmuje także rdzeń kręgowy, skórę, jelita
oraz gruczoły ślinowe. Następnie może pojawić się uczucie mrowienia, drętwienia
w miejscu rany.
Ryzyko zarażenia wścieklizną u człowieka pojawia się, gdy dojdzie do ugryzienia
przez chore zwierzę, chociaż zdarzają się też przypadki zachorowań bez
wcześniejszych ugryzień. Przyczyną może być narażenie na ślinę zwierzęcia w
miejscach ran. W celu zapobiegania wściekliźnie zaleca się unikanie kontaktów ze
zwierzętami, u których nie mamy pewności co do ich zdrowia.
Jeśli doszło do kontaktu z kałem, krwią, moczem czy śliną chorego zwierzęcia,
ale na skórze nie mamy żadnych ran, to nie ma powodów do obaw. Wścieklizna nie
jest chorobą, którą można zarazić się od człowieka, chociaż zanotowano kilka
przypadków, gdzie ludzie umierali po przeszczepach rogówki od osób chorych.